“Het Flevolands landschap is zorgvuldig en met liefde ontworpen”
Ik ben in 1968 naar Flevoland gekomen als landschapsontwerper en werd in 1969 politiek actief in het Openbaar Lichaam Zuidelijke IJsselmeerpolders (ZIJP), de bestuurlijke voorloper van de verschillende Flevolandse gemeenten. Dit plaatsnaambord uit de collectie van Batavialand herinnert nog aan de pre-gemeentelijke periode van Lelystad. Mijn dochters werden geboren in het Openbaar Lichaam ZIJP en vinden zo’n bijzondere naam wel leuk in hun paspoort, al is die soms door zijn lengte ook onhandig. De opbouwperiode van Lelystad was erg spannend door de snelle groei van de bevolking. Veel mensen die uit de Randstad kwamen, waren blij dat ze van een krap onderkomen konden verhuizen naar een moderne woning in een groene omgeving met voor elk kind een eigen kamer. De groei van de stad ging zo snel dat er in een jaar tijd soms wel vijf lagere scholen en tweeduizend woningen gereed kwamen, met alle bijbehorende infrastructuur. De stagnatie waarmee Lelystad in de jaren tachtig van de vorige eeuw werd geconfronteerd was pijnlijk, maar inmiddels is de woon- en werksituatie in de Flevolandse hoofdstad weer ten goede gekeerd. Toen ik in 1994 burgemeester werd in het Noord-Hollandse Heerhugowaard, ben ik vriend geworden van Batavialand om zo feeling te houden met Flevoland.
